میلاد دو نور مبارک

صدای بال و پر جبرئیل می آید

شب است و ماه به آغوش ایل می آید

لب کویر پس از این ترک نخواهد خورد

که ساقی از طرف سلسبیل می آید

لباس خاطره را از حریر عشق بدوز

حلیمه! نزد تو فردی اصیل می آید

نگاه آمنه از این به بعد می خندد

چرا که معجزه ای بی بدیل می آید

میلاد پیامبر رحمت، تاج آفرینش بر شما خجسته باد

کلام آسمانی

روایتی از داود بن کثیر

داود بن‌ کثیر رقی گوید: نزد امام جعفر صادق (علیه السلام) بودم که آب خواست. وقتی نوشید، دیدم می خواهد گریه کند و اشک در چشمانش حلقه زد. سپس فرمود: «ای داود! خدا قاتل حسین را لعنت کند! یادِ مظلومیت حسین (علیه السلام) زندگی را چقدر ناگوار می‌سازد. من هر گاه آب سردی می‌نوشم، به یاد حسین (علیه السلام) می‌افتم. هر بنده خدایی که آب نوشد، حسین (علیه السلام) را یاد کند و قاتل او را لعن نماید، خدا برایش صد هزار نیکی نویسد و صد هزار بدی از او پاک کند، و او را صد هزار درجه فرابرد. و چنان باشد که گویی صد هزار برده را آزاد کرده باشد و خدا او را در روز رستاخیز با روی سفید و درخشان محشور سازد.»