امام رضا (علیه السلام):
عقل شخص مسلمان تمام نیست، مگر این که ده خصلت را دارا باشد:
1 از او امید خیر باشد.
2 از بدى او در امان باشند.
3 خیر اندک دیگرى را بسیار شمارد.
4 خیر بسیار خود را اندک شمارد.
5 هر چه حاجت از او خواهند دلتنگ نشود.
6 در عمر خود از دانش طلبى خسته نشود.
7 فقر در راه خدایش از توانگرى محبوبتر باشد.
8 خوارى در راه خدایش از عزّت با دشمنش محبوبتر باشد.
9 گمنامى را از پرنامى خواهانتر باشد.
10 سپس فرمود: دهمى چیست و چیست دهمى؟ به او گفته شد: چیست؟ فرمود: احدى را ننگرد جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزکارتر است.
ازرسول خدا صلی الله علیه و آله پرسیدند:
از ایشان درباره کلام خدای عز و جل سوال شد که می فرمایند «و هر کس به خدا توکل کند او براى وى بس است» توکل کردن بر خدا درجاتى دارد: یکى از آنها این است که در تمام کارهایت به خدا توکل کنى و هر چه با تو کرد از او خشنود باشى و بدانى که او نسبت به تو از هیچ خیر و تفضّلى کوتاهى نمى کند و بدانى که در این باره حکم، حکم اوست، پس با واگذارى کارهایت به خدا بر او توکل کن و در آن کارها و دیگر کارها به او اعتماد داشته باش.
کافى(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 65 ، ح 5
در روایتی آمده است که خداوند سبحان به ازای شهادت امام حسین(ع) سه ویژگی و خصلت به حضرت عنایت فرمود :
شفا را در تربت
منبع : کتاب طوبای کربلا
حضرت موسى بن جعفر (ع):
«[عطر] نمازهاى واجب که در اول وقت و با آداب و حدود مخصوص به خود خوانده
مىشوند، از برگها و ساقههاى نو رسیده و شاداب و با طراوت آس خوشبوتر
است. پس بر شما است که نماز [واجب] را در اول وقت آن بجاى آورید»
وسائل الشیعة، ج 4، ص 119،
امام ♥ على ♥ علیه السلام :
◥ اگر نمازگزار بداند تا چه حد مشمول رحمت الهى است هرگز سر خود را از سجده بر نخواهد داشت. ◣
◄ تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 175 ، ح 3347
1-ابو بصیر از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: هر کس در حال وضو نام خدا را ببرد تمام بدنش پاک مى گردد، و وضویش تا وضوى دیگر کفاره گناهان او میان این دو وضوست، و هر کس نام خدا را نبرد، از بدنش جز جایى که آب به آن رسیده پاک نخواهد شد».
2-عبد الله بن مسکان از امام صادق (ع) نقل کرده است که فرمود: هر کس هنگام وضو نام خدا را بر زبان جارى کند، گویى غسل کرده است».
به دل خود نگاه کن
هر قدر دلت به دنیا بسته باشد
همان قدر محبت مرا از دلت بیرون کرده ای
چرا که هیچگاه من محبت خود و محبت دنیا را
در یک دل جمع نمی کنم
سوال : حکم قسم خوردن (سوگند) در اسلام چیست؟
پاسخ : قَسَم یاد کردن از نظر اسلام کار خوبى نیست، ولى در عین حال حرام نمى باشد، و اگر به خاطر هدف هاى مهم تربیتى و اجتماعى و اصلاحى انجام گیرد ممکن است واجب یا مستحب گردد، اما با این حال یک سلسله از سوگندهاست که از نظر اسلام به کلى بى اعتبار است، از جمله:
1 ـ سوگندهائى که به غیر نام خدا باشد، حتى قسم خوردن به نام پیامبر(صلى الله علیه
وآله) و ائمه هدى(علیهم السلام) واجب العمل نیست، یعنى اگر کسى به غیر نام خدا قَسَم
یاد کند ملزم به انجام آن نمى باشد و مخالفت آن کفاره ندارد.
2 ـ سوگندهائى که براى انجام کار حرام یا مکروه، یا ترک واجب و مستحب باشد آن هم
اعتبارى ندارد، مثل این که کسى سوگند یاد کند: دَین خود را نپردازد یا با بستگان
خویش ترک رابطه کند، یا از اصلاح «ذاتُ البَیْن» خوددارى نماید همان گونه که کراراً
دیده شده، بعضى از اشخاص به سبب خاطره بدى که از یک اصلاح ذات البین پیدا مى کنند،
قَسَم یاد مى کنند که هرگز سراغ چنین کارى نروند، به این گونه سوگندها نباید اعتنا
کرد، هر چند با نام خدا باشد و یکى از تفسیرهاى «لا یُؤاخِذُکُمُ اللّهُ
بِاللَّغْوِ فی أَیْمانِکُم»،
همین است، ولى قَسَم هائى که به نام خدا باشد، و موضوع آن کار خوب یا لااقل کار مباحى است، وفا کردن به آن واجب است، و اگر کسى با آن مخالفت کند کفاره دارد.
قال رسول الله: مَثَلُ اهل بیتی کمَثَل سفینة نوح، من رکبها نجی و من تخلّف عنها غَرِق»:( مَثَل اهل بیتم در بین شما همانند کشتی نوح در میان قوم نوح است، هر کس سوار بر آن شود نجات یافته و هرکس از آن تخلف کند غرق می شود.)