لاله ها

بیا تا بمانیم،در جبهه ها

به بوی شهادت، شکوفا شویم
بیا حافظ نام گلها شویم
شهیدانمان را زیارت کنیم
«که سخت است خاموشی لاله ها
دریغ از فراموشی لاله ها»
پس از جنگ،تکلیف ما روشن است
دل لاله ها را،نباید شکست...

فراموشی

مباد حرمت آلاله را بریم از یاد
و بی خیال بگوییم هرچه بادا باد
مباد پا بگذاریم روی آن همه عشق
و شعله ور شود احساسمان ز ماتم عشق
نگیرد آتش فریاد رنگ خاموشی
نصیبمان بشود تا ابد فراموشی!

خونین شهر

عطر آزادی

و عشق، تولدی تازه یافت. دوباره خانه ها متولد شدند، نخل ها ایستادند و عطر آزادی، پرنده ای شد که آوازش، دهان همه بادهای گذرا از خرمشهر را خوش بو کرد. همه خون ها و زخم ها، لاله شدند و لاله ها، استوار ایستادند و آوازهای دسته جمعی خواندند: «از خون جوانان وطن لاله دمیده...» و لاله های دمیده، بهارهای تازه ای را به خاک هدیه کردند تا رهبر آزادگان جهان، حضرت امام خمینی رحمه الله فرمود: «خرمشهر را خدا آزاد کرد».