اقا گلی بخر

قرمز شده چراغ و همه ایستاده اند
پشت ِچراغ ِ قرمز ِ این شهر ِپر گناه
ناگه رسید دخترکی با تــــمام بغض
این ناله های شاعر زنجانی است گواه
با دستهای کوچک خود زد به شیشه اش
یک لحظه با تمام وجودش کشیــــــده آه
آقا گُلی بخر، بِبرش بَــــــــــــــهر مادرت
امّا دریغ ،از توجّه و مِـــــــهر و یک نگاه...
ناگه چراغ ِ سبز ،حرف دلش را برید و شد..
خیره دو چشم دخترکی امتداد راه