آنان آرزو می کنند،
که حتی برای یک لحظه به دنیا برگردند
و عملی مورد رضایت خداوند انجام دهند ...
♥•٠·˙
شب جمعه است ... و اموات چشم انتظار
برای پدر و مادرهایی که از دستمون رفتن ...
فاتحه ای هدیه بفرستیم.
فرمود: آری.
پرسیدم: آیا وقتی به زیارتشان می رویم، متوجه آمدن ما می شوند؟
فرمود: آری به خدا قسم، آمدن شما را میفهمند و خوشحال میشوند و با شما انس میگیرند.
یاد امواتی که دستشون از دنیا کوتاهه و به شدت محتاج یاد کردنِ ما(نه فقط یادِ خالی، بلکه همراه دعا) هستند، واقعا یکی از فرهنگهای اسلامیه که احساس میکنم خیلی مورد بیمهری و بیتوجهی واقع میشه. البته مثلا تو روایات داریم که وقتی از جادهها عبور میکنید و قبرستانهای شهرها رو میبینید، براشون فاتحه و دعا و صلوات بفرستید و اصلا همین عبور شما از نزدیک این قبرستانها برای اونها حقی ایجاد میکنه که شما براشون از این دست هدایای معنوی بفرستید و واقعا وقتی در حین عبور و بدون حتی پیاده شدن میشه امواتی که حتی یک صلوات مختصر و مفید هم تو کارشون، گشایش ایجاد میکنه رو اینقدر خوشحال کنه، چرا ما اینقدر دریغ میکنیم و بی توجهیم؟
1- اینکه بعد از دفن میت تلقین بعد از دفن را بگویند و مدتی سر قبر بنشینند. البته تلقین قبل از دفن هم داریم که میخوانند.
وقتی تلقین بعد از دفن خوانده میشود نکیر و منکر میگویند که حجت و دلیلش را به او گفتند، پس برویم. ببینید یک تلقین بالای قبر چقدر اثر دارد. انسان نباید فقط گریه کند البته گریه تخلیه است ولی گریه به درد میت نمیخورد. گریه بر امام حسین (علیه السلام) و ائمه از باب دیگری است. پس اولین هدیه ای که میتوانند به شخص متوفا بدهند بعد از دفن خواندن تلقین و نشستن و قرآن خواندن است.
2- دومین کاری که باید انجام بدهند این است که بدهیهای میت را بپردازند چه بدهیهای مالی و غیر مالی. حج هم بدهی مالی و هم غیر مالی است. پس بدهیهای میت را شروع به انجام دادن بکنند و پرداخت کنند یا خودشان این کار را بکنند یا اجیر بگیرند. برای میت ثانیهها خیلی سخت میگذرد.
3- سومین هدیه مستحبات است.