از ایشان درباره کلام خدای عز و جل سوال شد که می فرمایند «و هر کس به خدا توکل کند او براى وى بس است» توکل کردن بر خدا درجاتى دارد: یکى از آنها این است که در تمام کارهایت به خدا توکل کنى و هر چه با تو کرد از او خشنود باشى و بدانى که او نسبت به تو از هیچ خیر و تفضّلى کوتاهى نمى کند و بدانى که در این باره حکم، حکم اوست، پس با واگذارى کارهایت به خدا بر او توکل کن و در آن کارها و دیگر کارها به او اعتماد داشته باش.
کافى(ط-الاسلامیه) ج 2 ، ص 65 ، ح 5
قال الامام الصادق - علیه السلام - : ... وَ مَنْ اُعطِیَ التّوکّل اُعطِیَ الکفایةَ فَإنَّ الله عزّ و جلّ یقول فی کتابه: وَ مَنْ یتوکّلْ علی الله فَهُوَ حَسْبُهُ.
میخوانمت در بلندی که خودت بلند ترینی
میخوانمت به مهربانی که خود مهربان ترینی
میدانمت به رحمتت که خودت رحیم ترینی
میدانمت به بزرگی که خودت بزرگترینی
همه این میخوانمت ها و میدانمت ها بهانه ای هست تا بگویم
” خدایا ” دوستت دارم
یا ستار
ا لعیوب
باید توکل کرد
باید خواست
باید اراده کرد
باید جرأت پیدا کرد
جلوی راه کج را باید گرفت
...وقتی که گرفته شد
نتیجه را باید سپرد به دست خدا
از نو شروع باید کرد
اِنَّ اللهُ یُحِبُّ ا لتّوابینَ وَ یُحِبُّ ا لمُتَطَهّرین