الهی و ربی من لی غیرک

فقط یک سحر دیگر باقیست........ 

و..... دوباره آغاز میشود هیاهوی دنیای بی رمضان...... 

من می ترسم خدااااا؛ 

از شیطانی که در بندش کرده ای،،،، 

از نَفْسی که سرکشی خواهد کرد،،،، 

و از تمام آنچه که مرا از آغوش تو خواهد گرفت......

 خدا فقط یک سحر مانده..... 

و احیاهای مضطرانه ما نیز قلب بیمارمان را شفا نداده است..... 

چه کنم با درد بی پایان دلم...... 

چه کنم با ناله های بی سرانجام قلبم..... 

چه کنم با این همه سیاهی ؛ خدا ....

خدایا

خدایا!

من دلم قرصه!
کسی غیر از تو با من نیست
خیالت از زمین راحت، که حتی روز روشن نیست.
کسی اینجا نمیبینه، که دنیا زیر چشماته , یه عمره یادمون رفته، زمین دار مکافاته
فراموشم شده گاهی، که این پایین چه هاکردم که روزی بایداز اینجا، بازم پیش تو برگردم
خدایا وقت برگشتن،یه کم با من مداراکن,شنیدم گرمه آغوشت اگه میشه منم جا کن..

گفت بیا

گفتم از زشتی گفتارِ بدم ، گفت : “بیا”
از سیه کاری رفتار بدم ، گفت : “بیا”
گفتم از غفلت دل ، از هوسم ، از نفسم
صاحب آن همه کردارِ بدم ، گفت : “بیا”
گفتم از سرکشیم ، سینه سپر ، داد زدم
نیستم خسته دل از کار بدم ، گفت : “بیا”
گفتم از دوست گریزانم و در خود غرقم
دائما در پی پندار بدم ، گفت : “بیا”
گفتم از گوهر ذکر تو ندارم بهره
غوطه ور مانده در افکار بدم ، گفت : “بیا”
گفتم ای چشمه ی خوبی ، سحری چشم گشا
نگر اعمال شرر بار بدم ، گفت : “بیا”
گفتم ای صاحب این سفره که خوبان جمعند
گفته بودی که خریدار بِدم ، گفت : “بیا”
گفتم آینه شیطان شده بودم عمری
خسته از دست همین یار بدم ، گفت : “بیا”
گفتم خدا ز دست دل من رنجیده
من همان عبد گنهکار بدم ، گفت : “بیا”