امام زمان...

دلـم ز هـجر تو در اضطراب مـی افتـد......  به سان زلف تـو در پیچ و تاب می افتد

شـبی کـه بی تو اَم ای ماه محفل اَفروزم ..... دلـم زهجر تـو از رنگ و آب می افتد

تـو آن مـهی که اگـر مهر رخ بَر اَفروزی ......... زچشـم اهل نظـر آفتاب مـی افتـد

 تـو آن گـلی که ز پاکـی طراوتی داری .....که گل به پیش تو از رنگ و آب می افتد

بـه یاد روی تـو اِی گُل، عبور خاطر مـن ..... به باغ صبر غـزل های نـاب می افتـد

اگر به گوشه ی چشمی نظر کنی اِی دوست ... دعای خسته دِلان مستجـاب می افتـد