شهید بابایی
مردانگی
یاد شهدا
نذر
نذری که آقای بهجت به شاگردانشون یاد میدادن :
آرزوی شهادت
شهادت
« شهادت »
ظهـــور
گره کور ظـــــــــــهور تو منم
که می دانم هر جمعه برای گناهانم خون گریه می کنی اما باز هم گناه می کنم
گره کور ظـــــــــــهور تو منم
که می دانم نگاهم می کنی اما در مقابل نگاه مهربانت گناه می کنم و دلت را می شکنم
گره کور ظـــــــــــهور تو منم
که می دانم چقدر غریبی اما من حتی اراده ترک یک گناه را برای کم شدن غربتت ندارم
دیکته
و گفته باشند و خواهند گفت!
زندگی انشایی است که تنها باید خود بنگاریم...
باشد که موضوع انشای زندگیمان 【خـدا】 ،
مقدمه‌اش 【عشق او】 ،
و انتهایش 【نگاه او】 باشد ...
غروب انتظار
خیلی سخته....
وقتی ندونی پاره تنت کجاست...
یا الله... به داد دل مادرهایی که پاره ای
از جگرشون رو گم کردن برس ...
خدایا به دلهاشون آرامش بده!
کربلا
بعضی ها ما را سرزنش می کنند که چرا دم از کربلا می زنید و از عاشورا ؛
آنها نمیدانند که برای ما کربلا بیش از آنکه یک شهر باشد
یک افق است
که آن را به تعداد شهدایمان فتح کرده ایم ،
نه یک بار نه دو بار ...
شهید آوینی
یابن الحسن
آقا جان!
هر بار که نفس بالا می آید، بویی از حضورت را می گیرد
و وقتی بر می گردد، جانم را معطر می کند
تا هنوز دلیلی برای زنده ماندن داشته باشم
و شوقی برای تداوم حیات
آقا جان!
من تو را نمی خواهم که بیایی و دنیایم را آباد کنی... گرچه این از شئون شماست
من می خواهم تو باشی تا بهانه ای برای بودنم داشته باشم،
آبادی دنیای من، نه تنها به ظهورت، بلکه به حضور تو در این عالم است.