قبولم میکنی

به نام تو ای عشق آفرین تنها ...

چندی است موسیقی دلم را گم کرده ام

تو را  و وجود بی پایانت را گم کرده ام.

شاید هم تو نمی خواهی ناله هایم را بشنوی

و یا دل مهربانت را آزرده ام ...

خدای قلبم ساده و بی ریا دوستت دارم

خودت می دانی که  وقتی دلم در هوایی غیر از تو پر می کشد

چقدر بی کس  و تنها می شوم

آرزویی جز ابراز عشق به تو ندارم

تو که بی نهایتی و بیکرانی

تو که زیبایی و دل ربا

تو که وجود عاشقت دلی را آفرید که تو را درک کند.

الهی سیمای زرد و دلی سیاه دارم

  قبولم می کنی؟

دستانی ترک خورده و موهایی سفید و پاهایی ناتوان دارم

قبولم می کنی؟

زیاد نیستم کمترینم،حقیرو خرد،فقیرو تنگ دست

قبولم می کنی؟

می دانم که تو توجهی به اینها نداری،

می دانم که عجز و ناتوانیم را می دانی،

ولی دوست دارم بدانی، چه بی چیزم و بی کس،

تنها و غریب و آواره بیابانی چون زمین.

الهی مرا ببخشا و توبه ام را بپذیر

به من درست دیدن درست شنیدن و درست حس کردن عنایت فرما !

به من صبردر مقابل ناگواریها

و تحمل در برابر ناملایمات اطرافم را  مرحمت فرما !

الهی دلم را تنها مگذار!

او عاشقانه دوستت دارد،

شاید گاهی عقل و هوس وجود خاک گرفته ام را فریب دهد

ولی دلم همیشه عاشق توست.

وقتی نام تو می آید

در بدترین احوال

دلم  سراسر اشک می شود و عشق

زیبا می شود و شانه بر گیسوی سیاهش  می زند

و منتظر در مقابل پنجره ای که گلدانی از نور

و هوایی از شهرمهتاب دارد می ایستد و خیره بر آسمان

انتظار تو را می کشد.

الهی  عاشقانه هایم به اندازه زیبایی توزیبا نیست،

حرفهایم به اندازه قلب مهربان تو نیست،

می دانم،

ولی به وجود  مهربانت سوگند

همین قدرمی دانم

و زبانم بیش از این همراهیم نمی کند،

تو خود بپذیر از من این حرفها را

به بهترین و زیباترین  سبک

و عاشقانه ترین کلام.

الهی  دوستت دارم

با وجودی که می دانم این دوست داشتنم

و این ناله هایم

نه چیزی به زیبایی تو می افزاید و نه کم می کند

دلم می خواهد تو را

دوستت دارد

همین

دوستت دارم خدای دلم...

عشقم خداست