محبت

درخت سایه اش را بی دریغ به تو می بخشد

و خورشید گرمایش را  و گل شمیم خوشش را

باران طراوتش را و آسمان برکتش را و رود قطره قطره آبش را

و پرنده نوای دل انگیزش را و همه و همه بخشیدن را

از خدایی آموخته اند که آنها را زیبا آفریده

زیباترین آفریده خدا انسان است

تو برای بخشیدن چه داری ؟ ثروتت ؟ دانشت ؟ جانت ؟

همه این‌ها خوب است اما چرا از گنج بی پایانی که در وجودت داری خرج نمی کنی ؟

محبت !

حاضری آنرا ببخشی ؟

با خنده ای بر لبت یا اخلاقی خوش یا دستان پرمهری که بر سر کودکی

خسته از کار می کشی یا با محبتی که به عشقت می کنی یا

مطمئن باش گنجت تمام نمی شود بلکه زیاد خواهد شد پس از بخشیدنش دریغ نکن