عشق است ابالفضل

مشک را که پر آب کرد ، از خوشحالی حتی حواسش نبود دستانش را بریده اند …
بعد از ریخته شدن آب هم آنقدر ناراحت بود که باز فرصت نکرد سراغی بگیرد از بازوانش …
فقط وقتی حسین آمد بالای سرش ، میخواست دست به سینه سلام دهد که تازه فهمید دستانش نیستند

عباس به برکت ایثار و فداکاری بی مانندش ، قبله ی دل هاست.
حرم ملکوتی اش ، آرام بخش دل عاشقان است.
مردم درمانده ای که از همه جا ناامید شده اند به بارگاه او که تجلی گاه رحمت الهی است روی می آورند و شاد و خوشحال باز میگردند.
آن خانه ای که هرگز به روی حاجتمندان بسته نمی شود خانه ی عباس ، بنده ی وارسته ی خداست