مهربانی هم، حدی دارد...!
لطف را هم، پایانی ست...! محبت را اندازه ای است...!
اصلاً چرا انقدر مهربانی تو.!؟
چرا به ما محبت میکنی، وقتی ما گاه و بی گاه، یاد توئیم!
من، باید محبتت را چه طور جبران کنم.!؟
آن جا که تو میگویی:
«... خدایا! برای من و شیعیانم گشایش در تنگناها و راه نجاتی، از ناراحتی
ها قرار بده و از جانب خود، آنچه فرج ما را برساند، ارزانی دار!... »