قضاوت عجولانه

روزی یک فقیری نالان و غمگین از خرابه ای رد می شد و کیسه ای که کمی گندم

 در آن بود بر دوش خود می کشید تا به کودکانش برساند و نانی از آن درست کنند

شب را سیر بخوابند .

در راه با خود زمزمه کنان می گفت : ” خدایا این گره را از زندگی من بازکن ”

همچنان که این دعا را زیر لب می گذارند ناگهان گره کیسه اش باز شد و تمام

 گندم هایش بر روی زمین و درون سنگ و سوراخ های خرابه ریخت. 

عصبانی شد و به خدا گفت :” خدایا من گفتم گره زندگی ام را باز کن نه گره

 کیسه ام را ” 

و با عصبانیت تمام مشغول به جمع کردن گندم از لای سنگ ها شد که ناگهان 

 چشمش به کیسه ای پر از طلا افتاد.

همانجا بر زمین افتاد و به درگاه خدا سجده کرد و از خدا به خاطر 

قضاوت عجولانه اش معذرت خواست.