دعای مجیر

دلم از همه که میگیرد,,,,,,

"مُجیر" را باز می کنم

"سُبحانَکَ یا اللهُ،تَعالَیتَ یا رَحمنُ، اَجِرنا مِنَ النارِ یا مُجیر"

کم کم،

 معصیت هایم از ذهنم عبور می کند

اشک،اشک... دانه های مروارید اشک هایم را به نخ می کشم، 

وقتی به صد و یکی رسید نخ را گره میزنم، 

شروع می کنم:

استغفرالله ربی و اتوب علیه... اما مگر معصیت های من با یک دور تسبیح پاک می شود؟ 

تو نگاهم کردی،

 گناه کردم 

گفتی توبه کن، 

نکردم

گفته بودی

"شما را نیافریدم مگر برای عبادت"، اما من........

اما تو باز هم روزی ام را نبریدی 

خندیدم و شکر نگفتم 

سالم بودم و سجده نکردم 

اما بعد از هر قطره اشک شکایت کردم

باز نگاهم کردی و خندیدی

ناشکرتر از من نیافریدی، نه؟ "سُبحانَکَ یا سَیِّدی، یا مَولی، اَجِرنا مِنَ النارِ یا مُجیر"

ای مولای من

معصیت هایم بسیار است. 

اما تو آن بخشنده ی مهربانی! 

یا رَفیقَ مَن لا رَفیقَ لهُ

 یا حَبیبَ مَن لا حبیبَ لَهُ

جز خودت چه کسی رفیقم خواهد شد؟

 من که جز تو کسی را ندارم! 

اگر تو هم نبخشی به چه کسی پناه ببرم؟

یا ارحم الراحمین,,,,, 

دوستان شبهای ۱۳/۱۴/۱۵ این ماه دعای مجیر رابخوانید که برای بخشودن گناهان ورزق وروزی اثر بسیار دارد.....

طاعاتتون قبول حق 

التماس دعا………

دعای مجیر

مرحوم آیت‌الله مجتهدی تهرانی بر خواندن دعای «مُجیر» در روزهای 13، 14 و 15 ماه رمضان تأکید داشتند، زیرا هر کس این دعا را در وقتش بخواند، گناهانش آمرزیده می‌شود، هرچند به عدد دانه‏‌هاى باران، برگ‌هاى درختان و ریگ‌هاى بیابان باشد  دعای مجیر در بین دعاها از جایگاه بلندى برخوردار است و از حضرت رسول(ص) روایت شده و دعایى است که آن‏ حضرت هنگامى که در مقام ابراهیم مشغول نماز بودند، جبرئیل آورد و علامه کفعمی در «بلد الامین» و «مصباح» این دعا را ذکر کرده

 دعای مجیر در بین دعاها از جایگاه بلندى برخوردار است و از حضرت رسول(ص) روایت شده و دعایى است که آن‏ حضرت هنگامى که در مقام ابراهیم مشغول نماز بودند، جبرئیل آورد و علامه کفعمی در «بلد الامین» و «مصباح» این دعا را ذکر کرده و در حاشیه آن به فضیلت آن اشاره کرده است.

از جمله اینکه هر که این دعا را در «ایام البیض» ماه رمضان یعنی در روزهاى سیزدهم و چهارهم و پانزدهم این ماه مبارک بخواند گناهش آمرزیده مى‏‌شود، هر چند به عدد دانه‏‌هاى باران و برگ‌هاى درختان و ریگ‌هاى بیابان باشد! با این وجود خواندن آن براى شفاى‏ بیمار، اداى دین، بى‏نیازى، توانگرى، رفع غم و اندوه سودمند است.