گل یا پوچ

دنیا مشتش را باز کرد.
 شهدا "گل" بودند و ما "پوچ".
 خدا آنها را برد و زمان ما را...

گل...

ابوهاشم جعفری نقل میکند :

روزى در محضر شریف امام هادى علیه السلام شرفیاب شدم ، کودکى وارد شد و شاخه گلى را تقدیم آن حضرت نمود .
امام علیه السلام آن شاخه گل را گرفتند و بوئیدند و بر چشم خود نهاده و بوسیدند ؛ و سپس آن را به من اهداء نموده و اظهار داشتند :
هر که شاخه گلى را ببوید و بر چشم خویش بگذارد و ببوسد و سپس صلوات بر محمّد و آل مطهرش فرستد، خداوند متعال حسنات بى شمارى را در نامه اعمالش ثبت مى نماید ؛ و نیز بسیارى از خطاها و لغزش هایش را مورد عفو قرار مى دهد.

کافى : ج 6، ص 525، ح 5، حلیة الا برار: ج 5، ص 37، ح 3.