شمع امید زندگی

ﭼﻬﺎﺭ ﺷﻤﻊ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﻣﯽ ﺳﻮﺧﺘﻨﺪ . ﺩﺭ ﻣﺤﯿﻂ ﺁﺭﺍﻡ ﻭ ﻟﻄﯿﻒ ﻭ

ﺑﯿﺼﺪﺍ .

ﺍﻭﻟﯽ ﮔﻔﺖ :

ﻣﻦ ﺻﻠﺢ ﻫﺴﺘﻢ !

ﺩﯾﮕﺮ ﻫﯿﭽﮑﺲ ﻧﻤﯽ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﺮﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﮕﻬﺪﺍﺭﺩ ﻣﻌﺘﻘﺪﻡ ﮐﻪ

ﺑﺰﻭﺩﯼ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺧﻮﺍﻫﻢ ﺷﺪ . 

ﻫﻤﯿﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﺵ

ﺑﺴﺮﻋﺖ ﮐﻢ ﺷﺪ ﻭ ﮐﺎﻣﻼ “ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ .

ﺩﻭﻣﯽ ﮔﻔﺖ:

ﻣﻦ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﻫﺴﺘﻢ !

ﺍﻏﻠﺐ ﻣﺮﺩﻡ ﺩﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎﺯﯼ ﺑﻪ ﺑﻮﺩﻥ ﻣﻦ ﺣﺲ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺍﺯ

ﺍﯾﻨﺮﻭ ﺩﯾﮕﺮ ﺩﻟﯿﻠﯽ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻤﺎﻧﻢ

ﻧﺴﯿﻤﯽ ﺑﻪ ﺁﺭﺍﻣﯽ ﻭﺯﯾﺪ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩ.

ﺷﻤﻊ ﺳﻮﻡ ﺑﺎ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﮔﻔﺖ :

ﻣﻦ ﻋﺸﻖ ﻫﺴﺘﻢ !

ﻣﻦ ﺁﻧﻘﺪﺭﻗﻮﯼ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻢ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻤﺎﻧﻢ .

ﻣﺮﺩﻡ ﻣﺮﺍ ﮐﻨﺎﺭﮔﺬﺍﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﻫﻤﯿﺖ ﻣﺮﺍ ﻧﻤﯽ ﺩﺍﻧﻨﺪ .

ﺣﺘﯽ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺰﺩﯾﮑﺘﺮﯾﻦ ﮐﺴﺎﻧﺸﺎﻥ ﻋﺸﻖ

ﺑﻮﺭﺯﻧﺪ .

ﻭ ﺑﯿﺶ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺻﺒﺮ ﻧﮑﺮﺩ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﺷﺪ .

ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ....

ﮐﻮﺩﮐﯽ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺗﺎﻕ ﺷﺪ ﻭ ﺩﯾﺪ ﯾﮏ ﺷﻤﻊ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺭﻭﺷﻦ ﻧﯿﺴﺖ

ﻭﺑﺎﻗﯽ ﺧﺎﻣﻮﺷﻨﺪ .

پرسید:

”ﭼﺮﺍ ﺷﻤﺎ ﻫﺎ خاموشید؟

ﻗﺮﺍﺭ ﺑﻮﺩ ﺷﻤﺎ ﺗﺎ ﺁﺧﺮﺩﻧﯿﺎ ﺭﻭﺷﻦ ﺑﻤﺎﻧﯿﺪ “

ﮐﻮﺩﮎ ﺍﯾﻦ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ ﻭ ﺷﺮﻭﻉ کرد ﺑﻪ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﺮﺩﻥ .

ﺩﺭﺍﯾﻦ حال ﺷﻤﻊ ﭼﻬﺎﺭﻡ ﮔﻔﺖ :

” ﻧﺘﺮﺱ ﺗﺎﺯﻣﺎﻧﯿﮑﻪ ﻣﻦ ﺭﻭﺷﻨﻢ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻧﯿﻢ ﺷﻤﻌﻬﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ

ﺭﺍﺭﻭﺷﻦ ﮐﻨﯿﻢ .

" ﭼﻮﻥ ﻣﻦ ﺍﻣﯿﺪﻡ"

ﮐﻮﺩﮎ ﺑﺎ ﭼﺸﻤﺎﻧﯽ ﺩﺭﺧﺸﺎﻥ ﺷﻤﻊ ﺍﻣﯿﺪ ﺭﺍ ﺑﺮﺩﺍﺷﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺁﻥ

ﺷﻤﻌﻬﺎﯼ ﺩﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﺭﻭﺷﻦ ﮐﺮﺩ .

ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺍﻣﯿﺪ ﻫﺮﮔﺰدر ﺯﻧﺪﮔﯿﺘﺎﻥ 

خاموشی نپذیرد.

الهی العفو