مناجات با خدا
مناجات با خدا
خطا از من است، می دانم
از من که سالهاست گفته ام " ایاک نعبد"
امــــــــــــــــــــــــــا
به دیگران هم دلسپرده ام...
از من که سالهاست گفته ام " ایاک نستعین"
امــــــــــــــــــــــــا
به دیگران هم تکیه کرده ام
امــــــــــــــــــــــــــــــــــــــا
رهایم نکن
بیش از همیشه دلتنگم
به اندازه ی تمام روزهای نبودنم...
خداوندا
دل به تو سپرده ام
مرا به حال خود وا مگذار...
خدایا...
خدایا تو مرا دوست بدار تا ردای عاشقی بر تن کنم و کاسه بی کسی بر دکان هر که خیال کنم تو در او تجلی یافتی نبرم...
خدایا تو مرا دوست بدار و کوزه شکسته ام را بپذیر؛آنقدر می در کوزه دارم که ترک برداشت....
خدایا مرا دوست بدار و گاهی اشک هایم را چون خدایان زمینی پاک کن.طلوع را سایبانی کن و غروب را تکیه گاهم...
آنقدر مرا دوست بدار تا غرق شوم و رخت این دیار؛باقی گذارم برای آنان که خیال میکردم دوستم دارند.
خدایا ...
خدایا
به فکرمان…………………منطق
به قلبمان…………………آرامش
به روحمان……………….پاکی
به وجودمان……………..آزادی
به دستهایمان…………..قدرت
به چشمهایمان………..زلالی
به زندگیمان……………عشق
به دوستیمان………….تعهد
به تعهدمان……………صداقت
عطا بفرما…
مناجات با خدا
ای خدای من.ای
آفریدگار من .ای همه ی هستیم
بر
من این نعمت را ارزانی دار که:
بیشتر در
پی تسلا دادن باشم تا تسلی یافتن
بیشتر در
پی فهمیدن باشم تا فهمیده شدن
بیشتر پی
دوست داشتن باشم تا دوست داشته شدن
زیرا در
بخشیدن است که می یابیم
و در عفو
کردن است که بخشیده می شویم
و در
مردن است که حیات جاوید می یابیم
قبولم میکنی
به نام تو ای عشق آفرین تنها ...
چندی است موسیقی دلم را گم کرده ام
تو را و وجود بی پایانت را گم کرده ام.
شاید هم تو نمی خواهی ناله هایم را بشنوی
و یا دل مهربانت را آزرده ام ...
خدای قلبم ساده و بی ریا دوستت دارم
خودت می دانی که وقتی دلم در هوایی غیر از تو پر می کشد
چقدر بی کس و تنها می شوم
آرزویی جز ابراز عشق به تو ندارم
تو که بی نهایتی و بیکرانی
تو که زیبایی و دل ربا
تو که وجود عاشقت دلی را آفرید که تو را درک کند.
الهی سیمای زرد و دلی سیاه دارم
قبولم می کنی؟
دستانی ترک خورده و موهایی سفید و پاهایی ناتوان دارم
قبولم می کنی؟
زیاد نیستم کمترینم،حقیرو خرد،فقیرو تنگ دست
قبولم می کنی؟
می دانم که تو توجهی به اینها نداری،
می دانم که عجز و ناتوانیم را می دانی،
ولی دوست دارم بدانی، چه بی چیزم و بی کس،
تنها و غریب و آواره بیابانی چون زمین.
الهی مرا ببخشا و توبه ام را بپذیر
به من درست دیدن درست شنیدن و درست حس کردن عنایت فرما !
به من صبردر مقابل ناگواریها
و تحمل در برابر ناملایمات اطرافم را مرحمت فرما !
الهی دلم را تنها مگذار!
او عاشقانه دوستت دارد،
شاید گاهی عقل و هوس وجود خاک گرفته ام را فریب دهد
ولی دلم همیشه عاشق توست.
وقتی نام تو می آید
در بدترین احوال
دلم سراسر اشک می شود و عشق
زیبا می شود و شانه بر گیسوی سیاهش می زند
و منتظر در مقابل پنجره ای که گلدانی از نور
و هوایی از شهرمهتاب دارد می ایستد و خیره بر آسمان
انتظار تو را می کشد.
الهی عاشقانه هایم به اندازه زیبایی توزیبا نیست،
حرفهایم به اندازه قلب مهربان تو نیست،
می دانم،
ولی به وجود مهربانت سوگند
همین قدرمی دانم
و زبانم بیش از این همراهیم نمی کند،
تو خود بپذیر از من این حرفها را
به بهترین و زیباترین سبک
و عاشقانه ترین کلام.
الهی دوستت دارم
با وجودی که می دانم این دوست داشتنم
و این ناله هایم
نه چیزی به زیبایی تو می افزاید و نه کم می کند
دلم می خواهد تو را
دوستت دارد
همین
دوستت دارم خدای دلم...
عشقم خداست
بار الها...
بـــار الها
تـــو نادیده می گیری
مــــن هم نادیده می گیرم
تـــو خطاهایـم را
مـــن عطاهایـت را...
مهربانی خدا
برایم نوشته بود :
گاهی اوقات دستهایم به آرزوهایم نمی رسند
شاید چون آرزوهایم بلندند ...
ولی درخت سرسبز و شاداب صبرم می گوید :
امیدی هست ؛ چون خدایی هست ...
آری ، وچه زیبا نوشته بود ...
همواره با خود تکرار میکنم،
امیدی هست ؛ چون خدایی هست ...
خدا
پروردگارا
مرا بینشی عطا فرما تا تو را بشناسم
و دانش عطا فرما تا خود را بشناسم
مرا صحتی عطا فرما تا از کار لذت ببرم
و ثروتی عطا فرما تا محتاج نباشم
مرا نیرویی عطا فرما تا در نبرد زندگی فائق شوم
و همتی عطا فرما تا گناه نکنیم
مرا صبری عطا فرما تا سختی ها رو تحمل کنم
و طبعی عطا فرما که با مردم بسازم
مرا بزرگواری عطا فرما که با دشمنم مدارا کنم
و بینشی عطا فرما تا زیباییهای جهان را ببینم
مرا عشقی عطا فرما تا تو و همه را دوست بدارم
و سعادتی عطا فرما تا خدمتگذار دیگران باشم
مرا ایمانی عطا فرما تا اوامرت را اطاعت کنم
و امیدی عطا فرما تا از ترس و اضطراب بر کنار باشم
مرا عقلی عطا فرما تا از خود نگویم
و معنویتی عطا فرما تا زندگی معنی داشته باشد