از قنداقه اول تا قنداقه دوم
از قنداق اول تا قنداقه دوم چه فاصلهء کوتاهی است ....!!!!!!
خدایا، ای خالق هستی، مادر مهربانم وقتی قنداقه ام را در آغوشش گرفت ،مرا آرام کرد.... آه ای محبوب من وای ارحم الراحمین هنگام گرفتن قنداقه دومم مرا آرام گردان... که آنروز روز وحشت است...وقتی کسی می میرد چه اتفاقاتی برایش می افتد؟
رسولُ اللّه صلى الله علیه و آله و سلّم :
هرگاه یکى از شما بمیرد ، قیامتش بر پا شود . پس خدا را چنان بپرستید که گویى او را مىبینید و هر لحظه از او آمرزش بخواهید کنزالعمّال : 42123 منتخب میزان الحکمة : 516
بغض
گاهی دلت از سن و سالت می گیرد
میخواهی کودک باشی
کودکی به هر بهانه ای به آغوش غمخواری پناه می برد
و آسوده اشک می ریزد
بزرگ که باشی
باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی ...
بچگی
بچه بودیم همه چشمای خیسمون رو میدیدن
بزرگ شدیم هیچکی نمیبینه
بچه بودیم تو جمع گریه می کردیم
بزرگ شدیم تو خلوت
بچه بودیم راحت دلمون نمی شکست
بزرگ شدیم خیلی آسون دلمون می شکنه
بچه بودیم همه رو ۱۰ تا دوست داشتیم
بزرگ که شدیم بعضی ها رو هیچ
بعضی هارو کم و بعضی ها رو بی نهایت دوست داریم
بچه که بودیم قضاوت نمی کردیم و همه یکسان بودن
بزرگ که شدیم قضاوتهای درست و غلط باعث شد که
اندازه دوست داشتنمون تغییر کنه
کاش هنوزم همه رو
به اندازه همون بچگی ۱۰ تا دوست داشتیم
تیزهوشی امام مجتبی علیه السلام در کودکی
حضرت فاطمه زهرا(س)همواره امام حسن(ع) را که بیش از هفت سال نداشت به مسجد می فرستاد تا آن چه را که رسول خدا(ص)در میان مسلمین
مطرح می کند به خاطر بسپرد و شنیده های خود را برای مادر بازگو کند.
امام حسن(ع) نیز با کمال نظم و به صورتی شیوا و شیرین گفته های جدش را در خانه برای مادرش بیان می کرد.
در آن روزها،هر گاه امیر مؤمنان(ع) به منزل می آمد با کمال تعجب می دید که
حضرت زهرا(س) از آیات تازه‌ی قرآن و روایات رسول خدا(ص) آگاه است.
پس از او پرسید:
«این علوم و معارف را چگونه به دست آوردی ؟»
«هر روز فرزندم حسن مرا از آیات و روایات تازه آگاه می کند.»
امام حسن(ع) طبق معمول وارد خانه شد تا آن چه از پیامبر اکرم(ص) در ضمن سخنرانی شنیده بود،برای مادر بیان نماید.
ولی این بار به خلاف همیشه هنگام تکلم دچار لکنت شد و کلمات را به زحمت ادا می کرد.
حضرت فاطمه(س) متعجب شد و فرمود:
« پسرم چرا امروز در سخن گفتن ناتوان شده ای ؟ »
امام مجتبی(ع) فرمود:
«یا اُمّاه!قَلَّ بّیانی و کَلَّ لِسانی،لَعَلَّ سَیِّداً یّرْعانی»
«مادر جان! (تعجب نکن) از این رو زبانم لکنت گرفته و بیانم از فصاحت افتاده است ؛ چرا که گویا شخص بزرگی سخنانم را می شنود ! »
در این حال امیر مؤمنان علی(ع) از پشت پرده بیرون آمد و فرزندش را در آغوش گرفته و بوسید .
منبع: بحار الأنوار (ط - بیروت) / ج43 / 338 / باب 16
رسیدیم و رسیدیم کاشکی نمی رسیدیم...
بزرگ شدیم... و فهمیدیم بابابزرگ دیگر هیچگاه باز نخواهد گشت انطور که مادر گفته بود..
بزرگ شدیم... و فهمیدیم چیزهایی ترسناک تر از تاریکی هم هست...
بزرگ شدیم... به اندازه ای که فهمیدیم پشت هرخنده مادرهزار گریه بود .. و پشت هر قدرت پدریک بیماری نهفته...
بزرگ شدیم... و یافتیم ک مشکلاتمون دیگر در حد یک شکلات، یک لباس یا کیف حل نیست...
و این که دیگر دستهایمان را برای عبور از جاده نخواهند گرفت، و یا حتی برای عبور از پیج و خم های زندگی ...
بزرگ شدیم... و فهمیدیم که این تنها ما نبودیم که بزرگ شدیم، بلکه والدین ماهم همراه با ما بزرگ شده اند، و چیزی نمانده که بروند
و یا هم اکنون رفته اند...
خیلی بزرگ شدیم ...
وقتی فهمیدیم سخت گیری مادرعشقش بود،
غضبش عشق بود وتنبیه اش عشق،،. خیلی بزرگ شدیم ،، وقتی فهمیدیم پشت لبخند پدر خمیدگی قامت اوست،
عجیب دنیایی ست، و عجیب تر از دنیا چیست و چه کوتاه ست عمر
معذرت میخواهم فیثاغورس.
پدر سخت ترین معادلات ست!
معذرت میخواهم نیوتن،
راز جاذبه، مادر است!
معذرت میخواهم أدیسون.،
اولین چراغهای زندگی ما، پدر مادرهستند
سلامتی همه پدر مادرهای دنیا
شادی روح همه پدران و مادران خوب دنیا
اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم
کوچک باش و عاشق...
گاهی دلت از سن و سالت می گیردمیخواهی کودک باشی
کودکی که به هر بهانه ای به آغوش غمخواری پناه می برد
و آسوده اشک می ریزد
بزرگ که باشی باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی!!!
کوچک باش و عاشق...
که عشق می داند...
آئین بزرگ کردنت را...